Diante do meu ordenador, en internet, aparecen os mesmos aburridos corpos de mulleres espidas que me enchen de rutina e me impulsan a enviarme un mail a min mesmo. Á sombra que me segue, de min.

O televisor case sempre olla para min, mudo. Hai anos que decidín quitarlle a fala. Abóndame envelenarme coas súas imaxes corruptas.

Ás veces fago ruídos para escoitarme.

Sigo vivo.

Sigo vivo.